15 Şubat 2013 Cuma
Ahmet Kural
Resim dersindeyken ninja kaplumbağa bile çizemezdim. Şimdi renk renk boyalarım var, içimde bir çizme isteği. Belki hayallerimi gerçeğe dönüştürme hissi, bilemiyorum Feride. Bir kız çiziyorum resmin orta yerine,bembeyaz bir önlük giydiriyorum ona,öyle de yakışıyor ki haspama. Elini kimsenin eline değdirtmiyorum. Yollarına papatyalar çiziyorum o kıza, ayaklarına dikenler bile batmasın diye. Peki ben bu kızın yanına bir de her şeyini paylaşabileceği birini çizsem ne dersin Feride? Ben bir Ahmet çizsem bu kızın yanına. Biliyorum ki Ahmet’i çizersem resimdeki bütün papatyaları kopartıp taç yapacak kıza. Beklemediğin yerden geldi değil mi soru? Biliyorum biz arkadaşız, beraber büyüdük de. Ben hep seninle rüyalar görüyorum Feride, seninle şarkılar söylüyorum, seninle cümleler kuruyorum, her yanımda sen varsın. ”Sen benim en zorlu sınavlarımda aşağıdaki boşluğa en uygun kelimemmişsin meğer de ben farkında değilmişim.” Sana yakınken sensiz olmaktansa, senden uzak sensiz olmak daha az acı veriyor belki.
Feride: Ne diyorsun sen Ahmet?
Ahmet: Seni seviyorum diyorum Feride. Aylardır seni her gördüğümde, sana her baktığımda, seninle her konuştuğum da seni seviyorum diyorum.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)